Het moest toch een keer gebeuren..

Helaas pindakaas, het is er toch van gekomen.. ik was al zo blij dat ik de eerste weken niet ziek was geworden van het verschil qua eten, temperatuur, het water etc... Maar nu is het er dus toch van gekomen, ik ben ziek, en goed ook :S ik weet niet waar het van komt, maar sinds gister is alles een beetje van slag en is het een hele opgave om op mn benen te blijven staan.. In Nederland wil ik dat normaal al nooit, maar hier helemaal niet: ik ga dus écht niet toegeven dat ik ziek ben! Dacht ik, gister. Daarom maar gewoon meegedaan met een activiteit, en naar de wasserette gelopen om mijn was op te halen, maar toen ik daar van terug was moest ik er toch echt aan toegeven, dat was me toch een beetje te veel... Gelukkig gaat het vandaag al beter, dus ik ga er maar van uit dat het zo snel mogelijk over is.

Maar zo heb ik wel een mooi excuus om vanuit mijn bedje een inhaalweblog te schrijven, want het is alweer een tijdje geleden dat jullie iets van me gehoord hebben..

Afgelopen weekend ben ik met Mariska mee geweest naar een kamp van de scoutinggroep van Colima. Heel veel kids van het tehuis zitten daar op scouting, dus het leek me leuk om een keertje mee te gaan, om te kijken wat ze daar doen en zo bouw je ook een betere band op met die kinderen. Zaterdagavond werden we opgehaald, en met z'n allen in de auto zijn we naar de plek waar het kamp zich bevond gereden. We werden op zo'n 3 km van het kamp afgezet en hebben het laatste stuk gelopen. Was erg leuk om in het donker, met zo'n groep over een heel steil bergweggetje te lopen.
Het kamp werd op een heel mooi terrein van een ranch gehouden, midden in de bergen bij Colima.
Eenmaal aangekomen hebben we onze tent neergezet en daarna werd er een kampvuur gemaakt, supergezellig! Kreeg weer allemaal oude herinneringen :) En het was heel leuk om te zien hoe het er hier aan toe gaat. Aangezien we met de vrijwilligers de avond ervoor uit waren geweest, waren Mariska en ik heel blij toen om 1 uur het kampvuur afgelopen was. 'Yes, eindelijk slapen' dacht ik. Maar nee hoor, alle kinderen renden enthousiast in het rond en riepen 'nachtspelletjeeees!!' en het vooruitzicht van mijn bedje, in de tent, vloog aan me voorbij. Natuurlijk verwachtten ze allemaal dat wij 'de nederlanders' wel mee zouden spelen, dus dat hebben we ook maar gedaan. Na een aantal spellen in een donker veld, tussen de prikkelplanten en waar ik zelfs nog met mijn schoenen vast kwam te zitten in een modderpoel, gingen we eindelijk slapen. Voor zover je dat slapen kan noemen. Er lagen namelijk nog heel wat grote stenen onder de tent, die heel goed te voelen waren op zo'n dun matje :P Maargoed, dat hoort er ook allemaal bij.
Die ochtend erna zijn we weer teruggebracht naar het tehuis, omdat we nog andere plannen hadden voor die dag. Mariska en een aantal anderen zijn naar het strand geweest, ik ben thuisgebleven om mijn eerste sessie voor de komende week voor te bereiden.

Woensdag heb ik namelijk mijn eerste groepsessie gedaan. Hoe dat ging? Dat was een regelrechte ramp! Ik had 5 kinderen mee, en het was echt supermoeilijk om hun aandacht erbij te houden, dat viel me even goed tegen..! Het begin ging nog wel goed, maar uiteindelijk was hun concentratie ver te zoeken en heb ik maar 1 van de 3 geplande oefeningen kunnen doen. Ik was van plan om met simpele dingen te beginnen, om ze te laten wennen aan het toneelspelen, maar dit viel bij hun waarschijnlijk nogal tegen. Ik denk dat ze zich meer hadden voorgesteld bij het toneelspelen, waardoor ze al snel afgeleid waren en met heel andere dingen bezig waren.. maargoed, nu weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben, en kan ik me daar beter op voorbereiden de volgende keer.

Die week, op donderdag hebben we een superleuke activiteit verzonnen voor alle kinderen van het tehuis: een groenezeepbaan! We hebben een lang zeil op het gras gelegd en daaroverheen een hele hoop zeep gegooid, zodat de kinderen er lekker op konden glijden en zich uitleven. Het was echt een groot succes! Eerst met de grote jongens en grote meisjes gedaan, en later met de kleinere kids, het was echt super om te zien hoe ze het naar hun zin hadden!!

De groep vrijwilligers is trouwens op dit moment compleet: we zijn nu met 15 man. Aankomende week vertrekken Natasja, Ilena en Mariska helaas alweer naar Nederland :( Wouter zou in eerste instantie ook meegaan, maar hij heeft besloten om zijn ticket te verlengen dus hij blijft nog tot december! De rest is hier 9 weken geweest, en ik kan me wel voorstellen dat Wouter uiteindelijk toch langer wil blijven. De tijd vliegt hier voorbij, als ik me bedenk dat ik hier nu al bijna 8 weken zit is dat voor mijn gevoel echt niet zo, dus ik zou ook wel langer willen blijven als ik een van hun was;) De afgelopen weken zijn er nog een aantal mensen bijgekomen, allemaal uit nederland: Lin, Marije, Marielle en Marloes. Het is nu echt een grote groep! Ik vind het leuk om te zien hoeveel verschillende types mensen er zijn, en hoe goed je met veel mensen kan opschieten, gelukkig maar:)

Ook deze week hebben we een andere, grote activiteit georganiseerd met alle vrijwilligers, ook voor alle kinderen van het tehuis: een zeskamp met als thema 'de olympische spelen': Los Juegos Olympicos de Casa San José!
na heel wat vergaderingen, ideeën voor spellen, boodschappenlijstjes etc. was het afgelopen donderdag dan zover: die avond zou het allemaal gebeuren!
Voor die tijd hebben wouter en ik de piñata, een grote pop of in dit geval ster gevuld met snoep, opgehangen aan een grote boom bij de ingang van het tehuis. Het is een traditie om zo'n pop of voorwerp kapot te slaan, zodat er allemaal snoep uit valt. Deze piñata zouden de winnaars van het zeskamp kapot mogen slaan.
We hadden alle kinderen die zich in hadden geschreven (een stuk of 80!) ingedeeld in 10 groepen. Ook hadden we 10 activiteiten bedacht, en elke vrijwilliger zou een activiteit begeleiden.
Zo is de avond van start gegaan, en hebben alle groepen allerlei acitiviteiten kunnen doen, van kruiwagenlopen tot doelschieten, tot sporten uitbeelden of een menselijke toren bouwen (die activiteit begeleidde ik samen met Marije). Uiteindelijk hebben we met alle vrijwilligers de winnaar bepaald. we hebben gekeken naar de meest sportieve,samenwerkende groep, en dat was groep oranje. deze kinderen mochten dan ook de piñata aan stukken slaan. Heel enthousiast gingen ze te werk, 1 voor 1. De piñata was maar niet kapot te krijgen, de plastic knuppel waar ze mee sloegen was namelijk eerder kapot dan de piñata zelf;) toen alles eindelijk naar beneden viel, stormden alle kinderen binnen een paar seconden op het snoep af! Ongelooflijk hoe ze elkaar aan de kant duwden om een paar snoepjes!
En het meest ironische was nog wel dit: we hadden de meest sportieve groep laten winnen, maar een paar van die groep zijn er gewoon vandoor gegaan met het grootste gedeelte van het snoep... :P Uiteindelijk heeft Wouter ze kunnen vinden en heeft hij zo eerlijk mogelijk de snoepjes uitgedeeld. We kregen heel veel positieve en enthousiaste reacties terug op deze 'happening', dat was erg leuk om te horen. Het was ook super om het hele terrein vol te zien met samenwerkende en samen spelende kinderen, ook al waren de kids in de groepjes soms kinderen die normaal niet veel met elkaar omgaan.
Bij de activiteit waar Marije en ik bijstonden ging het ook supergoed, ze hebben zeker hele mooie grote menselijke torens weten te bouwen! Niet altijd zonder ongelukjes... Vanessa eindigde namelijk met een hele dikke bult op haar hoofd na een val.. maar gelukkig gebeurde er verder niets ernstigs:)

Verder is er dit weekend, en de komende twee weken, een 'fiera', feest in Colima. Er is muziek, een braderie en wat optredens. Lijkt me leuk om een keertje te gaan kijken en wat rond te struinen op de markt. misschien ga ik vanmiddag nog wel even kijken, als mijn benen me er naartoe willen dragen:)

En nu, nu zit ik dus op mijn bedje een verhaaltje voor jullie te typen. Volgens mij voel me al een stuk beter dan gister dus dat is heel fijn, ik hoop dat het morgen helemaal over is zodat ik weer gezond aan de nieuwe week kan beginnen! Zo maar even kijken hoe de wereld eruit ziet als ik op mijn benen sta ;)

Kijk voor de fotos van het kampje, de groene zeepbaan (zitten hele mooie fotos van Annemiek tussen!) en Los Juegos Olympicos de Casa San José op

http://www.facebook.com/album.php?aid=45568&l=13ac9&id=624344219

En hoe gaat het in Nederland lieve mensen? Hou me een beetje op de hoogte oke;)!

Liefs en tot snel, kus uit Colima!