Ik leef nog hoor!

Ik geloof dat ik jullie een berichtje verschuldigd ben! Tijdje terug alweer.. Maar alles gaat nog steeds goed hoor ;)

Weet even niet eens meer waar ik moet beginnen met vertellen zeg! Dan maar wat vraagjes aan jullie, ben namelijk wel benieuwd of Nederland nog steeds wit is!! Ik hoorde dat het gesneeuwd heeft, en heeeel stiekem dacht ik, ik zou een dagje sneeuw eigenlijk ook wel heel leuk vinden :P! Lekker kloten in de sneeuw, altijd leuk :D ook omdat ik het wintergevoel dit jaar een keer oversla.. want ook al is het hier ook winter, zo voelt het absoluut niet.

Al puffend van de warmte even neerploffen met een kop ijskoffie bij starbucks of de supermarkt…kijk je recht tegen een grote, lelijke opblaasbare kerstman, een stapel kerstbomen en een hoop lichtjes en tierlantijntjes, en zingen stemmen ‘Let it snow, let it snow, let it snow’ Huh?! Ik zweet me kapot! Vind het maar raar. Het sneeuwt nu in sommige plekken in Mexico, maar vraag me af of ze hier in Colima ooit sneeuw hebben gezien ;)

Ook hier gaat Kerstmis dus zeker niet ongemerkt voorbij, er wordt zelfs nog veel meer aan gedaan hier, wat betreft versieringen e.d. dan. Niet dat het mij in de kerststemming brengt, maargoed. Is ook weer eens wat anders;)

Kan het blijven zeggen, maar de tijd vliegt hier écht hard voorbij, bijna eng! Werkzaamheden op het tehuis gaan zoals altijd z’n gangetje..

Daarnaast ben ik ook steeds meer bezig met mijn therapieën. Ben inmiddels al een tijdje met een meisje van 6 bezig, en vorige week is mijn stagebegeleidster Lea langsgekomen op het tehuis en heeft bij een sessie gezeten om te kijken. En natuurlijk maakte ik me weer veel te druk van te voren, maar uiteindelijk ging het gewoon goed en kon ik ontspannen mijn ding doen zonder eraan te denken dat Lea zat te kijken. Achteraf was het ook fijn om terug te horen wat zij had gezien. Ik vraag me toch steeds af hoe het nou gaat, hoe ik bezig ben en waar ik sta, en het is goed om tips en pluspunten terug te horen.

Zelf had in ieder geval heel erg het gevoel dat ik steeds meer iets opbouwde met haar, ze vertelde ook steeds meer, zomaar, uit zichzelf. Totdat… zij en haar 2 zusjes na een weekend niet meer terugkwam op het tehuis, nu een week geleden.. ik zal even kort uitleggen hoe het in zijn werk gaat:
Het gaat om drie jonge zusjes die sinds 2 maanden op het tehuis wonen. Hele lieve, maar soms heel erg moeilijke meisjes. De oudste van de drie schijnt nogal vaak uit te barsten in woedebuien waar ze maar moeilijk uitkomt (Waar alle drie de zusjes trouwens last van hebben). Dit is blijkbaar zo erg, dat ze er al drie keer voor naar huis is gestuurd, door de week. Wanneer een kind door de week naar huis wordt gestuurd door blijkbaar ‘zó slecht’ gedrag, mag het pas na een week terugkomen. Wanneer dit drie keer is gebeurd is mag het kind in principe niet meer terugkomen, of pas na een goed gesprek met de ouder(s). Het oudste zusje is vorige week dus voor de derde naar huis gestuurd na nog een moment van ‘slecht gedrag’. Ik hoorde dit pas de dag daarna en hoopte echt dat ze nog een gesprek met haar moeder zouden aangaan en ze terug mocht komen. Deze week zijn alle drie de zusjes niet meer komen opdagen… Heb rondgevraagd aan medewerkers op het tehuis, maar die zeiden dat ze pas terug kunnen komen na een gesprek met de moeder, maar die heeft niets meer laten horen en ze weten ook niet waar ze is.
Ik vind het zo erg!! Het laat me al de hele week niet los, kijk elke morgen in de slaapzalen of ze er nu wel zijn, maar tot nu toe zijn ze nog niet teruggekomen… Je zou denken, nou fijn toch dat ze weer thuis kunnen wonen, en als de situatie thuis beter was voor ze, zou ik ook blij zijn. Maar naar wat ik gehoord en gezien heb, zijn die meisjes hier zeker weten beter af..Ze zijn niet voor niets achtergelaten hier, en dat ‘slechte’ gedrag komt zéker van de plek waar ze nu naar terug zijn, dat was namelijk al vanaf het begin dat ze hier kwamen… ik vind het heel erg dat zoiets gebeurd, vind dat er iets aan dat gedrag moet worden gedaan, in plaats van dat ze weer naar de oorzaak worden gestuurd, want daar zal het zowiezo niet beter op worden…
Ik hoop echt dat ze na dit weekend gewoon weer op de stoep staan!

Maargoed, daarnaast ben ik begonnen te werken met twee nieuwe jongens, eentje van 10 en eentje van 14. Tot nu toe gaat dat ook goed, maar ben ook nog maar net begonnen.

Vorige week ben ik trouwens met Lupita (de directrice) Vanessa, Daniele, Carlos en Ines naar de ranch van Lupita gegaan. Dit is een ranch midden in de bergen van Colima. Lupita gaat er eens in de zoveel tijd naar toe en neemt dan wat kinderen van het tehuis mee, dan maken ze er een leuk rustig dagje van. Ik was die middag toevallig in gesprek met Lupita, en toen nodigde ze me uit om mee te gaan. Natuurlijk wilde ik mee, dus ben 10 minuten daarna met de anderen het busje in geklommen en zijn we naar de ranch gereden. Het laatste stukje reden we over een kronkelig, hobbelig steil weggetje tussen de heuvels, bomen, mooi planten, cactussen, vlinders etc. zó mooi! Toen we er bijna waren reden we door weilanden met paarden, en we hadden een supermooi uitzicht op de vulkaan, omdat je daar veel dichterbij zit. Eenmaal aangekomen hebben we hangmatten opgehangen, tafel en stoelen neergezet en hebben we een vuurtje aangestoken. Superleuk :D Aan één kant van de ranch was er een heuvel, volbegroeid met mooie planten, bomen en bloemen en het was zó heerlijk rustig daar! Even weg van de eeuwige kinderstemmetjes om je heen ;) Samen met Ines, Vanessa en Daniele zijn we de heuvel opgelopen en hebben we sinasappels en mandarijntjes van de bomen geplukt, en op de top van de heuvel lekker op zitten eten, genietend van het uitzicht op de bergen en de vulkaan. Ik heb nog nooit zo’n lekkere sinasappel gegeten! Haha!

Carlos en een vriend van Lupita waren ondertussen het maisveld ingelopen en hebben 2 tassen vol met maiskolven geplukt. Weer terug op de ranch hebben we al die maiskolven gepeld en in een gigantische teil boven het vuur gezet om te koken. Het was zo leuk om te doen, en grappig om de directrice eens niet in haar nette mooie kleren te zien, maar in een gewoon shirt terwijl ze maiskolven op de grill legde en boven het vuur eten stond klaar te maken. Ze had nog allemaal andere lekkere dingetjes mee, en toen alles klaar was hebben we heerlijk gegeten. Daarna hebben we nog een wandelingetje met z’n allen gemaakt over de heuvels en hebben we nog twee emmers vol met mandarijnen, sinasappels en limoenen geplukt. Toen ik naar de vulkaan keek zag ik dat hij ineens keihard begon te roken, zag er echt supermooi uit! Kijk zo maar op de fotos;)


Weekendjes

In de tussentijd zijn er ook alweer drie weekenden voorbij gegaan, moet zeggen allemaal even bijzonder/leuk. Eerst was het weekend dan Iskander optrad in Olympus. Iskander is een hele bekende zanger hier in Mexico en heeft op dit moment een grooote hit ‘a labio dulce’ = een zoete lip. Oeh ;) we zijn met bijna alle vrijwilligers naar het optreden geweest en het was een supergezellige avond! Moet zeggen dat ik die Iskander niet zo bijzonder vond, maar het was wel grappig om tussen al die hysterisch gillende meiden bij het podium te staan :P. Van die meisjes die, als Iskander een slokje uit je bier drinkt omdat je die toevallig even op het podium hebt gezet, meteen naar je biertje vliegen en uit je handen pakken om als eerste ná hem een slokje er uit te drinken.. hahaha, duss.. stond ik dan met een half biertje waar Iskander én een hysterisch meisje uit gedronken hadden. Eentje om in te lijsten eigenlijk ;)

Op deze link:

http://www.youtube.com/watch?v=eD6pwe-tUa8

kan je een filmpje bekijken van de beroemde Iskander met zijn nummer ‘A labio dulce’, helemaal gefilmd door Wouter himself. Beetje jammer dat de qualiteit nogal omlaag is gegaan op youtube maarja. En als je goed kijkt zie je ons ook ergens in de menigte gek doen ;)

Zaterdagavond waren we eigenlijk van plan niet veel te doen en thuis te blijven. We hadden met een paar een filmpje gekeken en wilden daarna gaan slapen. Ik zou die nacht bij Marije en Mariëlle in het appartament ‘logeren’, dus toen de film afgelopen was kropen we in bed. Toen we bijna sliepen werd er keihard op de deur gebonsd, het was Wouter, die heel hard riep: ‘Marije, Mariëlle jullie moeten nú mee!’ We schrokken ons kapot, ik dacht echt dat er iets was! Dus we renden naar de deur, en Wouter vertelde ons dat hij net met Ines en Adryhan (een vriend van Ines) op een groot buitenfeest op een ranch in de heuvels was geweest. We hadden het er die avond van te voren over gehad, dat het ons wel leuk leek om een keer zoiets te zien en daarom waren ze teruggereden, om ons op te halen. Was dan ook echt supertoevallig dat ik bij Marije en Mariëlle sliep, anders had ik er waarschijnlijk niks van meegekregen! Adryhan stond beneden in z’n auto te wachten en nu kwam ook Ines eraan gerend, ‘opschieten als je meewil! Jullie hebben twee minuten doe snel kleren aan we gaan zo weg!’ We waren helemaal overdonderd! Strompelend en lacherig hebben we snel kleren bij elkaar gepakt en zijn we, al schoenen strikkend de auto in gepropt. Op weg ernaartoe had ik nog helemaal niet echt door wat er gebeurde.. Huh, een kwartiertje geleden lag ik nog in bed, en nu ben ik op weg naar een feest?! Eenmaal aangekomen kon ik mijn ogen niet geloven: de weg naar de ranch, van zo’n twee kilometer, stond hélemaal vol met autos en mensen. Er waren zoveel mensen dat je niet eens meer bij de ranch zelf kon komen, dus zetten mensen hun auto’s gewoon achter mekaar en maakten er langs dat pad een feestje van. Wij zijn er toch doorheen gereden en het is gelukt om bij de ranch te komen, en die was gróót!! En vól! Er waren ongelooflijk veel mensen, muziek, iedereen stond buiten of in de ranch te dansen, was echt leuk om te zien! We hebben daar een tijdje gestaan en gekletst, en toen zijn we weer verdergereden naar een supermooi plekje bij een rivier. Sterren, een heel mooi uitizcht, de rivier en een berg die er steil in op afliep.. het kon echt niet beter :D we zijn zo met z’n allen het water in gesprongen en zijn gaan zwemmen. Het was koud!! Daarna er snel maar weer uit, en toen zijn we maar teruggereden naar huis.

Vorig weekend ben ik met Wouter, Mara, Marije en Mariëlle een dagje naar Manzanillo geweest. ’s Ochtends vroeg hebben we de bus gepakt en zijn we op een mooi stukje strand gaan zitten, in een baaitje. Even lekker gezwommen en later kwamen we erachter dat je ook boottochtjes kon maken, jetski’s huren, snorkelen etc! We zijn toen met een rondvaartbootje meegeweest waar je ook mee ging snorkelen! Het was echt een superleuke middag, we zijn zo’n 3 uur weggeweest met nog een groepje mexicanen en de ‘gidsen’ op de boot, muziekje erbij, op het dak in de zon, hmmm heerlijk! We zijn langs eilandjes en mooie rotsen gevaren, en op een bepaald punt werd de boot aan het anker gelegd, en zijn we het water ingesprongen om te snorkelen. We hebben echt suuuupermooie vissen gezien, zeeëgels, koraal.. en ik heb een zeespin vastgehouden!! Mooi beest hoor, maar toen die over mijn hand krioelde heb ik toch wel een beetje de oceaan bij elkaar gegild :P

Pfoeh, dat was me wel weer ff een verhaaltje.. Denk dat jullie nu wel even genoeg leesvoer hebben, zal jullie niet een heel boekwerk voorschotelen, of nouja dat is het eigenlijk al wel een beetje hé.. maar ik beloof dat ik over afgelopen week en dit weekend over een paar daagjes weer zal schrijven :) Dan zijn jullie nu in ieder geval weer een beetje op de hoogte, en kan ik gaan slapen want ik ben moeee! Ben vandaag teruggekomen van een ánder leuk en bijzonder weekend. Haha maar dat horen jullie in the next episode.

Dag lieve mensen!

Kus uit Meeexiiiiiiicooooo

En uiteraard voor de foto's --> Klik:

http://www.facebook.com/album.php?aid=51371&l=06e2b&id=624344219