Viva Mexico!

lieve lezers,

Er is alweer meer dan een week voorbij sinds mijn laatste berichtje! Sorry voor de weinige stukjes, maar ik heb tussendoor niet veel tijd om iets te typen, en dan bewaar ik liever wat verhalen zodat ik alles in één keer kan vertellen:) maar nu ben ik er weer, met het overzicht van de afgelopen week..
Het was nogal een rustige week qua werkzaamheden, dinsdag was het namelijk een nationale feestdag hier in mexico, dia de independencia, nationale bevrijdingsdag. daardoor waren veel kinderen maandag en dinsdag niet op het tehuis, omdat iedereen dan vrij is.
helaas blijven er dan kinderen over, die niet naar huis kunnen door omstandigheden, of die helemaal geen familie hebben.
voor hen hebben we die dagen geprobeerd iets extra's te doen, zodat ze ook een leuke dag zouden hebben.
maandag zijn we met ze naar een zwembad gegaan, bij een hotel. dit was echt een hele belevenis voor ze! heerlijk om te zien hoe ze helemaal opleefden bij het horen dat we zouden gaan zwemmen!
de reis naar het zwembad was al een hele belevenis op zich: met 11 kids, en wij 7 vrijwilligers, allemaal in een busje gepropt, Jeremy als chauffeur, nou dat maakt het natuurlijk helemaal geweldig ;) elke keer als hij remde of sneller ging bewoog iedereen mee, en was het lachen gieren brullen :P de portier bij het hotel zag ons al aankomen, hij moest wel lachen om die luidruchtige bende. en toen de kids zagen waar we waren, waren ze helemaal blij! Ze renden allemaal lachend het zwembad in!

's avonds zijn we met alle vrijwilligers naar de stad geweest, om eens te zien hoe zo'n feestdag er hier uitziet. op het plein waren allerlei kraampjes met plaatselijke etendingetjes, er was muziek en er liepen allemaal mensen in de traditionele mexicaanse kledingstijl. de vrouwen liepen in hele mooie jurken, zag er een stuk beter dan die nederlandse pakjes met hoedjes en klompen;)
verder hebben we in een mexicaans restaurantje gezeten en heel lekker gegeten, wat ook erg gezellig was :)

dinsdag zijn de kinderen 's ochtends naar een optocht in de stad gegaan, die speciaal op deze feestdag wordt gehouden. Helaas konden wij niet mee omdat onze spaanse les 's ochtends wél doorging! wij nederlanders krijgen hier geen vrije dag ook al is het feest ;) verder hebben we die dag de activiteitenruimtes en de bioscoop op het tehuis opgeruimd, dat was me toch een klus! het was er echt al in tijden niet opgeruimd, en er zaten gewoon !!5!! vieze, heeele grote nesten van larven, die met een bezem van het plafond moest halen, dr kwamen echt hopen larven en viezigheid vanaf, bahbah! haha. En blijkbaar groeien ze nu alweer terug, dat wordt dus elke week larvennesten ruimen..

woensdag waren alle kids er weer, en hebben we weer volgens het normale ritme gewerkt, activiteiten gedaan, de kleinsten van school gehaald etc.
een dag gingen we met de oudste jongens touwtrekken, ze vonden het echt leuk, was wel goed te zien dat iedereen zichzelf wilde bewijzen haha. past wel bij de machocultuur hier. verder hebben we met de kleinste kinderen handschilderingen gemaakt, een beetje kliederen op elkaars handen en gezichten was ook een groot succes. en aangezien de bioscoop nu ook weer schoon was, hebben we met de kinderen een film gekeken. wat meteen ook goed was voor ons spaans aangezien hij niet ondertiteld was;)

we hebben trouwens ook nog een keer een film over drie kinderen op het tehuis gezien tijdens een spaanse les, is misschien wel interessant voor jullie om te lezen. het was een heel erg boeiende film, gemaakt door drie studenten van de universiteit van colima. twee van de drie kinderen die we in de film zagen wonen nog op het tehuis, en het andere meisje woont nu weer thuis. het was heel indrukwekkend, we kregen namelijk te zien hoe het leven op het tehuis is, door de ogen van die kinderen. ook kregen we zo wat dingen te horen over hun achtergrond, over hoe zij zich voelen op het tehuis en over hun situatie, wat ze allemaal meemaken en wat ze moeilijk vinden of juist leuk.
ik vond het echt aangrijpend om te zien, natuurlijk kan je je wel indenken hoe zoiets is, maar als het je zo verteld wordt, door een kind, dringt het pas echt tot je door. verder weten we eigenlijk niet veel van de achtergrond van de kinderen, en door deze film te zien kregen we hier wel wat meer informatie over.
wat me opviel was dat de drie kinderen in de film, allemaal vastbesloten waren om dit soort dingen later anders aan te pakken dan hoe hun ouders het hadden gedaan. ze zouden hun eigen kinderen nooit in een tehuis plaatsen en zo achterlaten, en ze zouden altijd goed voor ze zorgen. ook hadden ze al veel toekomstplannen, eentje wil bijvoorbeeld later dokter worden om alle zieke mensen beter te maken, en tegelijkertijd architekt en bouwvakker om huizen te kunnen bouwen voor mensen zonder huis. ik vond het wel vertederend om te zien wat voor een plannen ze hebben voor de toekomst, en hoe ze alles anders en beter willen doen. ik hoop dat ze de kans zullen krijgen om (in ieder geval een aantal van) deze plannen waar te maken..

Zondag zijn we naar watervallen geweest ergens in de bergen bij Colima. Het was er eigenlijk maar één, maar die was echt wel indrukwekkend! Het water, onwijs veel, denderde met een keiharde vaart van de berg af, eigenlijk wilden we naar een waterval gaan waarbij je kon zwemmen, maar als je dat bij deze had gedaan was het je dood geweest! dat water had je binnen twee seconden opgeslokt en meegesleurd. Maar, veilig op een rots staande was het heel gaaf om te zien! En er was een zwembad bijgebouwd, zodat we toch nog konden zwemmen, en de grootste lol hadden toen we in een treintje van de glijbaan gingen, stelletje grote kinderen ;) Die mexicanen keken ons wel vreemd aan, maargoed, we hebben het in ieder geval heel leuk gehad haha!

Maandag heb ik trouwens een gesprek gehad met mijn stagebegeleidster hier, Lea. Ze is Mexicaanse, maar ze spreekt engels gelukkig! Het was fijn om haar te spreken, ik zat me namelijk wel zenuwachtig te maken over mijn stage, ik zag al allemaal vraagtekens in mijn hoofd opkomen, zoals: wanneer kan ik eigenlijk beginnen met mijn therapieeën? Ik spreek de taal namelijk nog niet zo goed dat me dat al zou lukken.. gelukkig heeft Lea me verzekerd dat het nu waarschijnlijk ook nog te vroeg zou zijn, zowiezo met de taal, maar ook omdat ik de kinderen eerst goed moet kennen voordat ik kan bepalen met wie ik ga werken. Ook is het belangrijk dat ik de cultuur hier leer kennen, ook daar kan ik tegenaan lopen binnen de therapie.. Het was voor mij eigenlijk wel een geruststelling om van haar te horen dat het nog te vroeg zou zijn om te beginnen, omdat ik zelf ook niet echt het gevoel heb dat ik de kinderen goed genoeg ken, wil graag eerst genoeg vertrouwen opbouwen. Én ik zou me ook nog niet echt verstaanbaar kunnen maken..

Wanneer ik over een tijdje met mijn stage begin heb ik eigenlijk alle vrijheid: ik kan zelf kijken voor wie dramatherapie geschikt lijkt of wie het nodig heeft, en of ik in groepen ga werken of alleen individueel. Voor veel van de kinderen is individueel werken waarschijnlijk wel het beste, want persoonlijke aandacht is juist wat ze zo missen.. Maar het werken in een groep kan ook leuk en leerzaam voor ze zijn, hoe je bijvoorbeeld in een groep met anderen omgaat.. aangezien ze hier in één grote familie bij elkaar leven, kan dat ook goed zijn.
dus ik zal die afweging moeten maken tegen de tijd dat ik weet met wie ik ga werken, en de achtergrond van de kinderen weet.

Ik merk dat ik wel erg graag meer wil weten over de kinderen, hun achtergrond etc, die weten we nu eigenlijk nog maar amper.. Maar aan de andere kant is het voor nu wel goed om zo neutraal mogelijk tegenover ze te staan, geen kennis van hun achtergrond te hebben zodat ik ook geen foute conclusies kan trekken.. Dus ik zal mijn behoefte aan meer informatie even in bedwang moeten houden, en voor nu verder gaan met spaans leren, vertrouwen opbouwen met de mensen hier, en zoveel mogelijk in de cultuur gaan leven. Wat me ook niet al te vervelend lijkt ;)..

Oh, en ik heb een site gemaakt waar ik mijn foto's op kan zetten, voor de foto's van deze week, kijk even op deze link:

http://www.facebook.com/album.php?aid=41444&l=c832d&id=624344219

Hasta luego, dagdaaag mensen!